Gewährleistung-Garantie

Wie in een N/D woordenboek een vertaling zoekt voor het woord „garantie" zal wellicht zowel „Gewähr" als „Garantie" tegenkomen. Dit zou tot de conclusie kunnen leiden, dat deze woorden dezelfde lading dekken. In het algemene spraakgebruik is dat zo. In het Duitse recht is er echter een verschil.

Garantie is een door een fabrikant op zich genomen verplichting, die te maken heeft met de functionaliteit van het gekochte. De fabrikant doet dit vrijwillig en is ook vrij in de keuze van de termijn, waarover garantie gegeven wordt. Meestel is dit 1 jaar. Bij aankoop van een artikel is het zinvol, na te vragen, hoe lang de garantie is. In sommige gevallen kan men de garantie verlengen door afsluiting van een verzekering.

„Gewährleistung" ligt vast in de Duitse wet. Het richt zich op de verkoper. Deze moet „gewährleisten" (waarborgen), dat het verkochte op de dag van verkoop in orde was. Gewährleistung geldt voor een bepaalde periode. In 2001 is deze door een wetswijziging van 6 maanden naar 24 maanden uitgebreid.

De bewijslast is ook geregeld. Een defect, dat zich binnen 6 maanden na aankoop voordoet, wordt automatisch aangemerkt als zijnde bestaand op de dag van verkoop. Dit sluit iedere vorm van discussie uit. Na een periode van 6 maanden ligt echter de bewijslast bij de koper. Dit is in veel gevallen een ondoenlijke zaak. In de praktijk doen verkopers vaak, alsof de Gewährleistungsperiode nog steeds 6 maanden is. Kopers worden doorgaans niet eens in de gelegenheid gesteld, hun argumenten naar voren te brengen.

Het is echter wel degelijk de moeite waard, de discussie aan te gaan. Hierbij is het van belang zich te realiseren, dat de klant in de perceptie van de verkoper ergens op de volgende schaal staat:

Hoe u te weten komt waar ù op deze schaal staat hangt natuurlijk af van uw persoonlijke stijl van onderhandelen. Succes!